شهید علی زارع نعمتی
علی زارع نعمتی در سال ۱۳۳۸ در بخش غرق آباد شهرستان ساوه متولد شد. پدرش کارمند شهربانی بود و در سایه نظم و انضباط حاکم بر خانه، پرورش یافت. تحصیلاتش را که به پایان رساند، در سال ۱۳۵۵ با مدرک دیپلم به استخدام ارتش در آمد و برای کسب آموزش های لازم به ایتالیا اعزام شد. او در سال ۱۳۵۹ به درجه ناوبان دومی نایل گشت. علی در طول سال های دانشجویی خود، همواره پیرو رهنمودهای حضرت امام خمینی(ره) فعالیت کرد و با برگزاری مراسم اسلامی، جوانان را با فرهنگ اسلام آشنا ساخت. او در تاریخ ۱/ ۸ / ۱۳۶۰ به منطقه دوم دریایی بوشهر رفت و در «ناوچه جوشن» به خدمت پرداخت. لیاقت و توانایی شهید زارع باعث شد مسئولان او را به فرماندهی ناوچه منصوب کنند.
شهید دریادار دوم زارع نعمتی، سرانجام در ۲۹ فروردین سال ۱۳۶۷ در نبردی نابرابر با یک ناو آمریکایی مردانه جنگید، اما اصابت ترکش موشک روح پاک او را از جسم خاکی اش جدا کرد. دلاور ۲۹ ساله نیروی دریایی ارتش جمهوری اسلامی ایران به خون خویش غلتید و به آسمانیان پیوست. در این نبرد نابرابر ابراهیم حرآبادی، مسعود انشایی، علیرضا ولی پور، ماشاء الله عباس پور، محمد هاتفی شرق، کاظم شیروانی، محمدرضا خوش زاده، محمد باقری، ناصر حسین زاده و منصور مبارکی نیز به شهادت رسیدند.
خاطره ای از شهید
ساعت ۴ بعد از ظهر ۲۶ فروردین ماه ۱۳۶۷، برای محافظت از آب های نیلگون خلیج فارس و دریای عمان از اسکله پایگاه دریایی بوشهر حرکت کردیم؛ مأموریتی همچون مأموریت های گذشته. خبرها حاکی از آن بود که دشمن به سکوهای نفتی ما حمله کرده و نفتکش های ما را تهدید می کند. روز ۲۹ فروردین، اولین روز ماه مبارک رمضان بود. دریا متلاطم بود. همه جا بوی غریبی داشت. در ناوچه جوشن، آماده باش صددرصد اعلام شده بود. نزدیک جزیره سیری بودیم. در همه جا سکوت مطلق حکمفرما شده بود. آرام آرام تاریکی جای خود را به روشنی روز می داد.
در این هنگام متوجه بالگردهای آمریکایی شدیم که در اطراف ما گشت می زدند. چند رزم ناو آمریکایی نیز در اطراف ما بودند و تقریبا ما را احاطه کرده بودند. یکی از ناوهای دشمن روی مدار مخابراتی به ما اخطار داد: «محل را ترک کنید!» شهید دریادار علی زارع نعمتی در پاسخ گفت: «این منطقه جزو آبهای ایران است و این شما هستید که باید آب های ایران را ترک کنید.» بار دیگر اخطار داده شد که ناوچه را رها کنید! شهید زارع نعمتی نیز پاسخ داد: «ما تا آخرین قطره خون با شما خواهیم جنگید!»
قبل از شهادت، شهید نعمتی در تماس با دشمن هر گونه پیشنهادی را از طرف آنها رد و با همه وجود در مقابل آنها مقاومت کرده بود. نفس ها در سینه حبس بود. همه آماده درگیری با دشمن بودیم. بالگردهای دشمن نزدیک شدند و یکی از آنها در بالای سر ما پرواز می کرد. ما نیز بار دیگر به دشمن اخطار دادیم، اما این کار سودی نداشت. ناوهای آمریکایی از چهار طرف ما را محاصره کرده بودند و با موشکهای پی در پی ما را هدف قرار می دادند. سرانجام اصابت ترکش موشک روح پاک شهید علی زارع نعمتی را از جسم خاکی اش جدا کرد.