زندگی نامه
شهید سیدعلی‌اکبر هاشمی
سید علی‌اکبر هاشمی در ٨ مهر ماه سال ١٣٢٥ در تهران دیده به جهان گشود. تحصیلات خود را تا پایان مقطع متوسطه پی گرفت و از دبیرستان مروی فارغ‌التحصیل گشت. در سال ١٣٤٤ در دانشکده افسری پذیرفته شد و ضمن فراگیری علوم نظامی دوره‌های چتربازی، سنگ‌نوردی، صخره‌نوردی را با موفقیت گذراند و به سبب جدیت در تحصیل چندین لوح تقدیر دریافت کرد و پس از فارغ‌التحصیلی به گارد جاویدان پیوست.
خوی نظامی‌گری او را از کسب معارف بازنداشت و در اوج مبارزات مردمی هم‌وطنانش او نیز حق و حقیقت را مافوق خویش دانست و سر در گرو فرمان خمینی کبیر گذارد. فرماندهی نیروهای مامور به برقراری حکومت نظامی در مناطق پاسداران، چیذر، قیطریه، اختیاریه و فرمانیه فرصتی برای مشارکت در مبارزه علیه رژیم ستم‌شاهی برای سروان هاشمی پدید آورد و هماهنگی او با افراد مذهبی و فعالان سیاسی منطقه، مبارزان و با فضایی باز جهت تحرک روبه‌رو ساخت.
پس از پیروزی انقلاب او که رسالت خویش را در حفظ نظام نو خاسته جمهوری اسلامی ایران می‌دانست، با تدبیر و زیرکی مانع از غارت اسلحه از انبار پادگان لویزان توسط گروهک‌های منحرف شد.
زمانی که معاندین جمهوری اسلامی زمزمه انحلال ارتش را فراگیر کردند، هاشمی ملاقاتی با حضرت امام (ره) داشت و پس از آن سخنرانی رهبر انقلاب خون تازه‌ای در رگ‌های افسران مومن و انقلابی ارتش دوانید.
در سال ١٣٥٩ با شروع غائله کردستان، هاشمی داوطلبانه به مناطق غرب رفت و در جریان نبرد با گروهک‌های ملحد از ناحیه هر دو پا مجروح و به تهران منتقل شد. پس از چندی با شروع جنگ تحمیلی به مناطق جنوب کشور اعزام شد و در عملیات‌های مختلفی شرکت کرد. وی در عملیات ثامن الائمه (ع) به سبب اصابت ترکش به نواحی مختلف بدنش به شدت مجروح شد. مدتی به فرماندهی دانشکده افسری منصوب گردید. وی در طول مدت خدمت صادقانه خود را مناصبی از جمله فرماندهی پادگان لشکرک، فرماندهی حفاظت مجلس شورای اسلامی و معاونت فرماندهی لشکر ٨٤ نقش آفرید و در همین سمت، برای گذراندن دوره دانشکده فرماندهی و ستاد به تهران بازگشت و پس از طی این دوره با عنوان فرمانده تیپ لشکر ٦٤ ارومیه مشغول به کار شد.
در سال ١٣٦٧ چند هفته پیش از پذیرش قطعنامه ٥٩٨ هاشمی بار دیگر از ناحیه دو پا مجروح شد و پس از استراحتی سی روزه، دوباره به مناطق عملیاتی شمالغرب غزیمت کرد و سرانجام دفتر زندگی سراسر تلاش و مجاهدتت سرتیپ سید علی‌اکبر هاشمی در دهمین روز از خرداد ماه سال ١٣٦٨ هنگام بازدید از منطقه در سن ٤٣ سالگی بسته شد و آخرین برگ از این صحیفه ایثار با ندای اذان ظهر جلوه ملکوتی یافت.